SYTË E TU SHPUES
Sytë e tu vezullues
Kanë hedhur shikimin shigjetë mbi mua
Me kot u përpoqa te mbrohem
Mburoja me është çarë
Goditja shqeu kraharorin tim
Tani jam i plagosur
Por hiqem i padëmtuar
Ndërkohë varra kullon pareshtur
Vellon (e bardhë) që ta kushtova ty ia kam venë
Ti pretendon se nuk më ke vënë re
Dhe sillesh sikur s’ndjen gjë
Diç tjetër reflekton fytyra jote
Nuri i saj më jep ngushëllim
Të lutem mos me le të tërhiqem zvarrë
Por eja merre vellon tënde (tashmë bërë) të kuqe
Dhe vëre dorën mbi plagën që më shkaktove
Melhem tjetër asaj nuk po i bëhet
Përderisa ti frymon e vetme pranë të njëjtës mostër
Ndryshe, kam ndrojtjen edhe për ty
Betejën do ta humbasësh përballë ndjenjave tua
/A.Breznica/